Prawidłowa dieta i zdrowy tryb życia dziecka cz.2

Prawidłowa dieta i zdrowy tryb życia dziecka cz.2

Pełnowartościowa dieta dziecka po 2 r.ż. powinna być urozmaicona i zawierać produkty z różnych grup żywności.

Produkty mleczne: jogurt, kefir, sery twarogowe i żółte zawierają białko oraz wapń, który jest niezbędnym pierwiastkiem do budowy kości, zębów, a także prawidłowego przebiegu niektórych procesów metabolicznych. Produkty te są również źródłem witaminy z grupy B (witaminy B2,PP, B6, B12) biorącej udział m.in. w procesach związanych z odpornością. Ponadto jogurty, kefiry, sery twarogowe, ze względu na to, że zawierają mniejszą ilość cukru mlecznego – laktozy i bakterii kwasu mlekowego, są lepiej niż mleko tolerowane przez niektóre dzieci.

Z kolei mięso w diecie, to również bardzo ważne źródło białka, witamin B1, PP, B12 oraz dobrze przyswajalnego żelaza i cynku (pierwiastka ważnego w procesie odporności).

Ryby są nie tylko bogatym źródłem białka, ale także nienasyconych kwasów tłuszczowych. Jaja to źródło pełnowartościowego białka, tłuszczu, biopierwiastków, witamin rozpuszczalnych w tłuszczach.

Produkty zbożowe są źródłem błonnika, skrobi, witamin z grupy B oraz wielu składników mineralnych: fosforu, wapnia, magnezu, miedzi, selenu, manganu, chromu, molibdenu. Błonnik korzystnie wpływa na perystaltykę jelit, florę jelitową, powoduje wchłanianie różnych toksycznych substancji oraz zwiększa ich wydalanie. Słodkie pieczywo i ciastka nie są polecane w żywieniu dzieci, ponieważ zawierają niekorzystne tłuszcze zwiększające stężenie „złego”  cholesterolu a obniżające stężenie „dobrego”.

Świeże lub mrożone owoce oraz warzywa najlepiej spożywać do każdego posiłku.

Warzywa to bardzo ważne źródło witamin (C, B,  beta karotenu) i minerałów (potasu, magnezu, wapnia, miedzi, manganu, cynku, żelaza, molibdenu) oraz skrobi (złożony cukier), cukrów prostych (glukozy, fruktozy, sacharozy) i błonnika.

Owoce to źródło witamin, minerałów i cukrów prostych występujących naturalnie (glukozy, fruktozy, sacharozy), które są z kolei źródłem łatwo dostępnej energii. Zawarte w owocach i warzywach składniki mineralne, takie jak np. potas, żelazo, miedź, cynk magnez, wapń, wchodzą w skład wielu komórek i tkanek, np. kości, zębów, hemoglobiny krwi, enzymów i wpływają na wiele przemian energetycznych/metabolicznych, które zachodzą w organizmie. Witaminy takie, jak np. C, A, beta karoten działają m.in. przeciwutleniająco, przeciwzapalnie.

Tłuszcze również odgrywają ważną rolę w żywieniu dzieci. Są bowiem źródłem energii, niezbędnej w okresie intensywnego rozwoju i wzrastania. Są istotnym  elementem błon komórkowych, ważnym dla prawidłowego rozwoju mózgu, oka i wielu innych organów. Ich źródłem są przede wszystkim produkty mleczne, mięso, ryby, żółtko jaj oraz oleje, z których szczególnie polecany jest olej rzepakowy, olej z pestek winogron, olej słonecznikowy, sojowy czy oliwa z oliwek.

Na koniec warto wspomnieć o napojach. Najlepszym źródłem jest woda. Dla niemowląt zaleca się wody źródlane i naturalne wody mineralne niskosodowe (<20mg/1litr jonów sodu) i niskozmineralizowane (<500mg/1litr rozpuszczalnych składników), dla dzieci starszych stopień mineralizacji wody może być wyższy (<1000mg/1litr). Soków warzywnych i owocowych, mimo że są źródłem witamin i minerałów, nie należy przyjmować w nadmiarze. Najlepsze są te przygotowywane w domu, gdyż nie zawierają nadmiernej ilości cukru. Dziennie należy podawać dziecku nie więcej niż około ½ szklanki soku. Należy również pamiętać, że wiele gotowych produktów lub półproduktów spożywczych zawiera dużą ilość soli i/lub cukru. Dlatego należy czytać treść etykiet i wybierać produkty o dużej zawartości błonnika, a małej zawartości soli i cukru.

dr. n. med. Agnieszka Sobocińska

Piśmiennictwo:
1.    Dietary recommendations for children and adolescents.  A guide for practitioners Consensus statement from the American Heart Association. Circulation, 2005; 112: 2061-2075
2.    Whitaker R.C., Wright J.A., Pepe M.S. i wsp.: Predicting obesity in young adulthood from childhood and parental obesity. N. Engl. J. Med., 1997; 337: 869-873
 

 

Powrót do kącika psychologa